visla

dereye yuvarlanýr sarý
güneþ suda
kalplerden dikenli
teller örülür
bir aðaç yakalar rüzgarý
saçýndan

ama biz
susabiliriz yine de
gelip geçene bakarak
sadece
inanmak için bir söz
ve saklanmak için
bir aðýt dolanýr
parmak aralarýndan

ve yine biz
sorabiliriz
aðýr aksak
haykýrmadan

ölüm de çok eskiden
bir çocukmuþ
öyle mi?



Sosyal Medyada Paylaşın: