SADECE İSTANBUL

Asýrlardýr arþýnlamakta sokaklarýný sayýsýz insan
Kaldýrýmlarýnýn her karesi bitmez özlemlere gebe,
Her bakýþýmda bin edayla süzer yedi tepen birbirini
Yetim çocuklarýn gibi sýkýca sarýlýrlar bedeninden,
Bilir misin hep sevaplarýn, günahlarýnla sevilirsin
Ne çok anlatýlmayan var derinliklerinde yüreðinin.

Tarih kokan paslý demir kapýlara her dokunuþumda
Ürperir içim soðuk sütunlara bir an yaslandýðýmda,
Semaya uzanan uzun minarelerin kuytu gölgesinde
Susmadýkça ezanlar; yayýldýkça dualar gökyüzüne,
Rahmet nur olup yaðar solgun bedenlerin üzerine
Gök kubbenin altýnda fetheder beyhude gönülleri.

Þiirlere sýðmayacak kadar güzeldin zamanýn içinde
Sonralarý büyüyen beton yýðýnlarda kaldý bedenim,
Kulaklarým varoþlardan yankýlanan yanýk ezgilerde
Sefaletin izini sürerim öte yüzünde bezgin kentin,
Ezilip kaybolmadan dolaþýrým hengâmenin içinde
Kurtulurum elbet yutup sindirmeden beni metropol.

Bekledikçe gözlerimi kaparým ýlýk eserken rüzgâr
Kesik soluðu dinlendiririm bel büken yokuþunda,
Korkutur yeniden görmemek karaya çalan maviliði
Ay ýþýðýnýn muhteþem izdüþümü vurdukça denize,
Karanlýk dipten gelir sarsýntýsý ateþli heyecanlarýn
Kalpler canlý daha hýzlý çarpar zamansýz delicesine.

Soðuk ve ýssýz sessizliðinde titreyen yalnýzlýðýmda
Sadece seni… Ve yalnýzca seni düþünürüm Ýstanbul,
Umutsuz kara sevdalarýn masalýmsý kavuþmalarýna
Ýhanetlerine raðmen yalýn ayrýlýklarýna inat hayatýn,
Kabul etmek gerekir kentin olgun sade gerçeklerini
Yaþamak için dipsiz kuyulu þehrin; ölü hatýralarýnda.

Ýbrahim Soyalar
Sosyal Medyada Paylaşın: