MUHANET

Yaralý kalbimin halin görmeden
Verdiði sözlerden caydý muhanet
Seninim dememe deðer vermeden
Kendini nimetten saydý muhanet

Biçare gönlümle gönül eðledi
Zor anýmda hep kaçmayý yeðledi
Vara yoða kýzýp düðüm düðledi
Tutarsýz tavrýyla baydý muhanet

Yaraya tuz bastým etmedim açýk
Yoluna baþ koydum dedi ki kaçýk
Tanýdým sonunda onu az buçuk
Sýrrýmý cihana yaydý muhanet

Hançere dönüþtü sanki her sözü
Tarifi yok baþka bozukmuþ özü
Dedim bak açýldý ,maymunun gözü
Yýldýzken göðümden kaydý muhanet

Hani damarýmdan bile yakýndý
Güzel bakýþýný benden sakýndý
Anlaþýlmaz türlü pozlar takýndý
Ne kör cahil, ne de toydu muhanet

Sevim ‘e bir yaren olayým derken
Güneþti ufkumda battý hep erken
Bakmadý ardýna çekip giderken
Elimi böðrümde koydu muhanet

Sevim GÜLER
Sosyal Medyada Paylaşın: