SONSUZA DEĞİN ( 741.)

Duygularým aðýr bastý yine
Senden ýrak olunca bu gönlüm
Hüzünler boðuyor beni
Soluðum düðüm düðüm
Düþüncelerim çok yoðun
Biliyormusun ben sana hiç ah etmedim
Hep dualarýmda oldun benim
Seni çok sevdiðimi fark etmedin
Gözlerim sende esir kaldý
Kalbim aþkýnla yandý da yandý
Kahýr dolu bu gönlüm
Karmakarýþýk düþüncelerim
Aðlama nöbetlerim
Soluðumu kesiyor
Çaðlayanlar misali göz yaþlarým
Coþtukça coþuyor
Durdurmak ne mümkün
Ne yana baksan hasret görüyor
Hasret soluyorum
Yüreðim yangýn yeri
Öyle sevdim öyle sevdim ki seni
Öyle saf öyle temiz
Gün görmedi koca ömrüm
Kiþi baþýný koyacak omuz arar
Yalnýz seni seçti bu gönlüm
Hep bir þeyler eksik kaldý hayatýmýzda
Hayat çok acýmasýz
Zaman zaman acý verdi bize
Ah vah ile geçti günüm
Yýllar yordu beni
Yüzümde yumru yumru çizgiler
Aklýma geldikçe gözlerin
Yüreðim sessiz durgun bir hal alýyor
Meðer ne çok seviyormuþum seni
Ah yar nedense giden hep sen oldun
Kalan sa ben
Hep ateþlerde yanan ben
Aslýnda hayat bir imtihan sadece
Yaþanan þu koca ömrümüz
Bir hiç aslýnda
Sevilmeden sevebilmek
Gözden akan yaþlarý silebilmek
Kanayan yaralara çare olabilmek
Ýþte budur sevmenin aslý
Hesapsýz kitapsýz
Kendinden ödün vermektir sevmek
Birden titreme geldi içime
Ýliklerime kadar üþüdüm nedense
Mevsim de yaz ama
Baktýkça batan güne
Yavaþ yavaþ yok oluyorum
Sonsuza deðin




Fatma Ayten Özgün





Sosyal Medyada Paylaşın: