Yine Sonbahar
Yine görünen soluk yalnýzlýk..!
Gözlerim boþa yaþanmýþ bir hayatý yoklarken düþen yapraklarda
Sancýlý hayaller içinde insan olmaktan býkýyorum..!
Hayal bu ya!
Bir tutam umut düþüyor boþluða
Gecenin zehirli uðultusunda
Sen çok sevdiðin yastýðýna sarýlýrken
Kalbime konan yalnýzlýk vuruyor tavana
Bu unutulmuþlukla kendimden geçiyorum
Unutuyorum kendimi þu ýssýz duvarlarda..!
Çaresizliðin çaresi bir dua seni anýyor yokluðunda
Yüreðin damla damla yüreðime dokunurken
Az gibi oluyorsun zamanýn tam ortasýnda
Kilitleyip zamaný herkesten saklýyorum..!
Bir þiir geçiyor parmak uçlarýmdan
Avuçlarýmda mürekkep lekeleri
Çay fincanda, kaðýt masada, aþkýn solumda
Bu zifiri karanlýkta arzularýmýn sabrýný deniyorum..!
Ýnce bir sýzýyla ayrýlýyor hüzün tenimden
Gecenin daðýnýklýðýnda yýldýzlarý okuyorum
Ýçimde bir hayat var o da karanlýk
Kavuþamayanlarýn suskunluðunda boðuluyorum..!
Kelimeler dökülüyor ömre zarar yaralarýma
Kederli yanýlgýlar içinden geçiyorum
Tutkuyla harfler diziyorum göz kapaklarýna
Sanýrým yine yanlýþ hesaplar peþinde koþuyorum..!
Sislere boðulmuþ bakýþlarýmla
Göremiyorum dünyayý, bir dünya görüþümde yok oysa
Ama "Þiir" diyorum!
Neye yarar senin için yazýlmamýþsa..!
Sonra;
Yýldýzlar çekiliyor geceden
Gecenin gündüze çektiði o ince çizgi vuruyor þakaklarýma
Birden kendime geliyorum
Boþ bir odaya bakýyorum dolu gözlerle
Gözlerinin eli hâla yakamda..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.