Biz benle oturduk ay ýþýðýna Karþýlýklý iki laf kýrýyoruz belinden
Seni tuttuk oturttuk sol yanýmýza Yüreðimize merhem iki söz düþmedi dilinden
Bazen yokluðundan Bazen geçmeyen arabalardan Karþý çatýya bu bahar yuva kurmayan martýlardan Aramýzda oynamayý unutan çocuklardan söz ettik Akþam kokusunu yýldýzlara saklayan yaseminleri geç Ayýn içime saplanan oklarý daha derin Ve þu zeytin yapraklarýnýn ruhumla oynayýþý Gelip bir tutam hüzün aldý içimizde büyüyen anýlardan…
Yokluðunla baþ baþa Biz benle oturduk denize karþý Ne deniz deniz gibi içinde düþler küskün Ne de varlýðýn yok gibi tüm sözler üzgün Dört duvar günleri sýyrýlýr sabahlardan Yarasa gölgesinde uyuyan gündüzler Yokluðun gelip dikildiðinde ince akþamlardan Ben bizle, çekip öptük gözlerini rüyalardan… 10 Temmuz 2020 Narlýdere
Sosyal Medyada Paylaşın:
YASAR ÖZMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.