Ey Elleri nasýrdan yoksun insanlar Hayalperestliðinize kurban ettiðiniz Bir avuç lokma için Toprakla savaþan Sonunda buruþan Bir çare insanlarý düþündünüzmü Vaktiniz yoktu Düþünmeye Çünkü sizler Ebedi dünyada kalaçakmýþ gibi Ak baba misali O leþ senin,bu leþ benim Uçuþup durdunuz Þehvet saçan kadehlerde Gününüzü gün gün eylerken Ben Yarý aç ,yarý çýplak Yetimlerimin rýzkýný ekiyordum Yorulmak nedir bilmeyen Çömert toprak anayla beraber......
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asım kısbet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.