Diyorsun ki, dünyanýn sonu gelmiþ bana ne hoþ olayým olmayayým sana ne çaremiyim ben sana merhem oldun mu yarama ben seni bilirim de sen beni bilmezsin çünkü namertsin, cebimde beþ metelik etmezsin deliyim doluyum üstelik hovardayým Hiç acýmadan seni harcarým hem de hiç tanýmadýðým Afrikalý bir çocuða, merhaba deyip sessizce çekip giden yerli bir kýzýldereliye, kutsal kase peþindeki hýrsýzý kandýran beyaz bir puþta, cennet hesabý olmayan bir samurayýn harakirisine, hatta onun hayata “siktir“ çekiþindeki keyfine ve sonra ‘Allah razý olsun’ diyen bir put perese, annesini arayan bir kýz çocuðunun sahiplendiði bezden bir bebeðe, rýhtýmda ki münzevi bir þarapçýnýn yarým kalmýþ hayallerine, Üþümüþ bir sokak köpeðinin bedenine, bütün bunlarýn hepsini nereye sýðdýracaðým biliyor musun çocuklarý güldüren o palyaçonun gözyaþlarýna gözümü kýrpmadan, harcarým seni ömrüm....
Sosyal Medyada Paylaşın:
UFUK AKALIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.