Koru bitmiþ ocaðýn son külü olmuþ bu gönül Yine yâr bahçesinin sümbülü olmuþ bu gönül Sarýlýp gölgene yatmýþ, þakýmýþ yâr diyerek Deli bir gonca gülün bülbülü olmuþ bu gönül
Sana vuslat, bana gurbet, ili olmuþ bu gönül Yüreðin titretilen kandili olmuþ bu gönül Üzülürsen ölürüm ben, kýyamam yâr diyerek Kanayan gözlerinin mendili olmuþ bu gönül
Yara almýþ derininden, deli olmuþ bu gönül Seni yazmýþ, yine aþkýn dili olmuþ bu gönül Sarýlýp resmine yatmýþ, geceler yâr diyerek Be vefâsýz sana hep sevgili olmuþ bu gönül Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir GÜVEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.