/bugün kahrýmýn yollarýnda eflatun bir ölüm gibi öldüm//
bir kiraz çiçeðine benziyordu kahve telvesi yorgunluðumdan yürümek istedim kaç kez daraðacýma sükut ettim þükürden, ölmemek sancýsý içimde
gitme sen bir þiir yazacaðým sana duygularýmýn en kralýndan boðum boðum düðümlediðin kör boðazýmdan çýðlýðým olacak vefa duygularým belki de bu son aryamýz
hüzzam makamýydý karanlýkta þarkýlarým lal düþlerimden kopup gelen deme ki aþk yolumdan gül taþtý kifayetsiz cümle yorgunu kelimelerle "kül rengi masallarýmda" var benim yokluðun etrafýmda dönerken
yüreðim bir tek seni severken al git onu da çek gözlerini üstümden satýlýk duygularým, yok artýk benim kanatsýz uçurtmalarla çoktan uçurdum onu kalpteki baki kalana
ben esmer sevdalarla günahla doðdum güneyin bir sýnýr çocuðu olarak içimde güneþ yanýðý acýlarýmý çok görme yüreðimden ilkbahar þarkýsý çalmadý acýlardan açtý merhamet çiçeklerim bir mektup yazdým sevdasý senin için
zamansýz bir veda, ne zaman baþlasa içimdeki kuruyan, kýrmýzý güllerimi hatýrlatýr dün hayatta tek varlýðýmdýn þimdi gölgelerin düþtü üstüme kaç kere merhametsiz taþ yüreðinden
15/10/2020 ÝSKENDERUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.