Kırlangıç kanatları

Ellerine yansýmýþ kadýnsý duygularýn,
bana dokunduðunda aðladý.
Ýhtiraslý bakýþlarýn barýnaðýnda göz bebeklerin
mahpus sanki.

Dilin çözülse bir,
iki cümle kursan,duyulmak istenilen olsa bu da.
Eteklerine bulanan kusursuz kadýnlýðýn kaplýca ýlýklýðýnda.
Yar diyebilsem artýk sana,
Kýsa süren gülümsemen ne kadar içten
bilmelisin.
Karsýz geçen bir deniz yolculuðu, balýk aðlarýnda takýlý.
Dokunsan yeryüzüne serili bedenime.....
çimenlerime, serilsen çýrýlçýplak.
Dilencilik yapsam senin yüreðine,
Çingene arsýzlýðý benim ki.
Yoksunluk sayma lütfen
doyumsuz tarafýna koy terazinin, diðer yaný sen olsun.
Serin bir yel eþliðinde,
dalýndan kopmuþ bir yaprak gibiyim þimdi.
Sersefil bir çocuk misali / muhtaç.
Yanaklarýn kýzarsýn,
bir öpüþle kapanmýþ aðzýnda dudaklarým.
Ellerin gezinse umutsuz seyyahlýðýmda tenimde
Yar diyebilsem sana.
Çaresizlikten deðil ha,
Kader saysam seni kendime
inanmadýðým.
Bir yelkenlinin kýrýlmýþ direkleri bedenim.
Senin kýyýlarýna vursa su almýþ tekneden yüreðim,
sefillik deme,
yürek yarasý say.
Öyle bil,
ne olur.

04 aralýk 2008 Ýzmir
Kanber Ýhsan Öcel
Sosyal Medyada Paylaşın: