Beklemek varmýþ serde, özlemek yaný sýra Günler hep hasret dokur, geceler açar yara Resmedilir tuvalle hüzünlü bir manzara Gün döner, aylar yürür, solar dalýnda yaprak Bitmez mi bu bekleyiþ, sarmadan kara toprak?
Eserken ýlgýt rüzgar, öteden olup hasýl Bilmem ki bu bekleyiþ yâre olur mu vasýl Ümitle çarpan sine ,vuslat dokur velhasýl Gusleder tüm azalar günahýný yoklar da Tesbih eder taneler döndükçe parmaklarda
Bitmez denilen biter! Gelmez denilen gelir Þafaktan sökerken gün ne aksar ne eksilir Vakti vurunca saat, güneþ daðdan yükselir Kurtulur elbet gönül esaret töresinden Vuslata kucak açar âþkýn cenderesinden
Anlamak kolay deðil yapýlsa binbir yargý Müebbete mühürlü, korla sýrlý bir yapý Bilinmez hangi demde vuslata açar kapý Hây’dan geldik gideriz âþkýn oduna âþkla Hasreti perçinlesin sol yaným iþtiyâkla
Dönsün, Allah diyerek, parmaklarda taneler Can bulsun, can evimde, can veren pervaneler
12 Ekim 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.