ne tarafa baksam, düþtüðüm yerdesin bir Yusuf gibiyim, Züleyha’msýn Leyla’sý çölde Mecnunum vahalarda solgunum þebnemlerde durgunum gözlerin kirpiklerinde vurgunum doðmuyor mevsimlerime güneþin kutuplarda yalnýzým, hayalinle üþüdüm bir kuþ oldum da kanatlarýmda yorgunum sarsýn artýk, yaksýn sýcaðýn beklediðim senden kardelen oldu umutlarým
her sabahýn hayrýndan sevdalar içtim, sonsuzluk kervanýnda Ker beladýr her yanýmda vuruldum; akýyor kanýmda gözlerim gözlerindeki serseri bir garip olduðumdan beri dönüp dönüp bakýyorum hala
ben; çýnardým ezelden vefalý unutma, ýþýldayan gölgeli dallarýmý seninle açtým, kanatlarýmý dün; Galata kulesindeydim yedi tepeden bakar gibi baktým soluduðun nefesindeydim bir deðil, bin defa nefes çektim hüzün doldum göklerinde yaðmur yaðmur bereket yaðdým
senin üstüne yeter ki rahmet bil
ey sevgili !
10/10/2020 Ý S K E N D E R U N ( Ciðerleri Yanmýþ Gökleri Duman Þimdi) Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.