Ölmeseydim Geçer miydi ayaklarým mutluluða basmadan yaþamýn yanýndan. Çekilmeseydi sularým yutar mýydý beni deniz Karýþtý kahkahalara sesim kapýda alacaklý gibi payýna düþen gözyaþlarým. Ölmeseydim Belki açabilirdi bir çiçek yanaklarýmda Avuçlarýmda kan lekesi Yorgun bir akþam ile omuzlayabilirdim kuþ seslerini. Gölgelerimi esir alan karanlýk Bana gülümse artýk tan Neden bu kadar yalnýz sobanýn yanýnda benimle uyuyan kedi.
Dinleyin Bu Rüzgar ile yankýlanan bereketli çocuklarýn gülüþleri. Bir sevinç haberi Çocuk Bir þenlik yani Bir bahar türküsü
Ey hayat Al sana yaþamak için tek kanýt. Anýt
Ölmeseydim Ellerimden tutarak ölü bir kadýnla gelebilirdim sana hayat Göðün durgun kuþlarýna binerek Yýkýlýyor þimdi direncimin direkleri Herkes gibi Herkes gibi kanýyor yüreðim Üzgün olduðumu anlatan ellerim Bir tabut kadar aðýr Aðýr Yani bir taþýn altýna girer gibi Bir býçaðýn sapýný tutmak Korkmayýn Son bahar henüz gelmedi. Ölüm gülüyor sadece Neden üzüntü ile dolar sesim anne derken bir çocuk.
Gömleðimde gizlediðim kýzlarýn gülüþleri.
Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Altıntaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.