MAZİ DENEN YOLCU

meðer rüya imiþ o tatlý günler
ilk kez ayrýlmak evden koþmak sýnýfa
meðer aranýnca bulunmazmýþ dünler
anlamazmýþ yürek çalýþmazmýþ buna kafa
rengi solmuþ fotograflarda þimdi dostlar

sessizce aðlar gibi anýnca maziyi
ilkbahar yeli okþar sanki tenimi
nerde þimdi nerde o acemi günleri
aþk nedir bilmeden titrek yüreðimiz
nasýl heyecanla çarpardý aþk için

öyküsü masallardan destanlardan kalma
gizemli bir parça taþýr o tatlý günlerin
rengi zümrüt çimenler yakut renkli kirazlar
el deðmeden uçup gitti çocukluk ilk gençlik
titrek bir sesle seslenirdi matematik öðretmeni
musikili bir makamla yankýlanýrdý sesi
elbet gelir bir daha bu günler
ne de olsa yaþlý deðildik otururduk tahta sýralarda

oysa tren gidermiþ bir daha dönmezmiþ
kururmuþ solarmýþ geleceðe dair umutlar
umursamazca kaygýsýzca yaþanmýþ ve bitmiþ zaman
lüle lüle kývrým kývrým olmuþ yollar ve üstelik çukur çukur çamurlu
uðurlamýþýz bir kere mazi denen yolcuyu beklemek beklemek boþyere




Sosyal Medyada Paylaşın: