Gece vakti bir demir lokma

Ve dolabýn kapaðýný açýnca geriye gitti zaman.
Bir gece vakti gizliden yemek yiyen bir çocukla buldum kendimi.
Pas tutan bir demirin arkadaþlýðý çocukluðumun balkonlarýnda.
Eski bir evimiz vardý.
Yüklük, sedir, mabiyen ve hep korktuðum karanlýk odasý.
Ve bir de balkonu.
Benim ablamý ablamýn beni dövmesi, üstüne abimin.
Sonra balkonda anemin beni kovalamasý.
Üçerli inerek basamaklarý kaçmayý baþaran tek kiþi olduðum için anlatýyorum bunlarý.
Annem beni döverek yeni bir dövüþ sanatý geliþtirmiþ olmalýydý ki oysa terlikten ziyade odun yarmaça havada uçuþuyordu evde.
Yarmaçalar da uçabilir 😊

Anemin gülüþünü çözebilecek bir yaþta degildi aklým.
Bunu bilemeyecek kadar çocuktum.
Þimdi piþman olabilcek bir yaþtayým.
Bir gün gerçek bir balkondan düþünce anlayacaktým.
Allah anneleri çocuklarýndan ayýrabilir.
Çünkü kavuþmak ölümledir.
Bir kýzým olsaydý anlatýrdým.
Ölmeseydim.
Aþkla, þiirle daha bir parlayacaktý ellerim.
Patlayacaktý papatyalar köprücük kemiðimde.
Neden öldürüldüðüm kimsenin umurunda olmayacaktý belki ama çocuklar bilecekti.
Çocuðun öldüðü yerdir çünkü burasý.

Yeþeren bir dal gibi büyür bizimle.
Sýrtý kambur annelere yüklendikçe acý.
Ýþlendikçe pas tutmayan bir demir gibidir içlendikçe anneler.

Çocuklar niçin ölmüyor anne?
Güzel olan þeyler ölüyor çünkü.
Çünkü ben seninle olamadým ölemedim de.
Penceremden bakarak bu þiiri sana ýsmarlasam gelir mi anne?
Büyümeyi durdurabilecek bir þiir yazmalýyým çocuklara.
Çünkü çocuklar anne.
Allah’ýn torpil yaptýðý kiþilerdir.
Oysa ben burada bu evde bir yýðýn günah faiz haramla gýrtlaðýma kadar oturuyorum.
Günahlarýn sonu gelmeyeceðini de biliyorum.
Ki tövbe etmek ise yeni bir günaha niyet etmektir.
Anne o granit kayalarýn mermerlerin altýnda nasýl uyursun?
Beni saran kollarýn pas tuttu þimdi yüreðimde.
Ölen çocuklarý kýskandým hep
Hayatla yorgun buldum kendimi.

Selametle Anam!

Ömer Altýntaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: