TÜKENİŞ

Tozu topraðýna karýþmýþ hayatýn, kapalý ufuk
Ýnsan geriye dönüp bakýnca þöyle bir anlýk
Anlýyor iyiden iyiye, yiten nelermiþ
Geleceði bilemem ama, giden gün ömürdenmiþ.

Hani neþeli þarkýlar söyleyen çocuklar vardý
Tanýdýk bir yüz akþam üstü tebessümle selamlardý
Seslenirdi birileri balkondan, tanýdýktý bu ses, komþudan
Niçin þimdi bu sessizlik, nerde o aþina yüzler
Yazýk olmuþ yitenlere, mutluymuþuz onlar varken...

Aðaçlarýn yeþili ayný, sokaklar ve kaldýrýmlar
Kimi deðiþmiþ olsa da, genelde benzer detaylar
Bir þeyler noksan bu mekanda, sýzý çöküyor ruhuma
Daralttýkça daraltýyor, bu gidiþat beni,seni
Ýnanýn ki damla damla, yýllar bizi tüketiyor.

Tarifi yok zaman denilenin, hükmü kapsýyor âlemi
Kiminde çok neþeliyken, son demlerde bu hal ne ki
Yýpranan deðerler de var, alýþkanlýklarsa rafta
Her yeni gün tuksak eder, zorlar bizi her nasýlsa.

Maddiyatlar yükseliyor, yüzler giderek soluyor
Tebessümlü masum yüzler, hýrsýna maðlup oluyor
Yoksunken mutlu insanlar, þimdi neyi yanlýþ yaptý
Kaçtý elinden mutluluk, yitti gençlik ýskalandý
Cevaplar çok biliyorum, saymakla da asla bitmez
Maddiyatý mihenk eden, saadeti elbet bilmez.

Çaydanlýðýn buharýnda eðlenceyi bulan anlayýþ
Alýrdý rüzgar gülünü eline, bakardý bu nasýl dönüþ
Diz kadar kar beyazýnda doðayladýr kucaklayýþ
Bilse de eriyeceðini, ýsrarla kardan adam yapýþ
Batarken ufuktan güneþ, yarýna yeniden doðabilmek
Gün varken ki neþesini, karanlýkta koruyabilmek...

Estetik olmak deðil bu, eðlenceyi arayýp bulmak
Geçen her dakika ve saat, zamaný mutlu yaþamak
Asla deðil menfaatle, sevgi ile selamlaþmak
Nerede o günler deðildir bu, anýn tadýný çýkarmak.

Keþkelere mahkum edilen þu hayat ne kadar da kötü
Ýnsanlarýn neþesini hýrslarý zamanla çaldý, öldürdü
Þimdi kof bir maddiyatla, her þeye belliki sahibiz
Kendimiz olabildik mi hiç, sahi alýnda biz kimiz?

Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: