Safaðýn sökümünde güneþ de yorgun hafif rüzgâr göz kýrpýyor sanki fýrtýnaya yazýn sonbahara küskünlüðü silkeliyor sözümüzü
sönük gözlerimiz kötülüklerden mestolmuþuz vicdanlarýmýza saklanmýþýz hey gidi günler abartmýþýz hayatý yaþamayý sevmeden nasýl da geçip gitti dört nala kosan beyaz atlar gibi ömrümüzden koþarak ve tükenerek birer birer sarý yapraklarlar gibi.
üstünden sular kayan yeþil yosundan dökülüyoruz. omuzdaki ovalara oturmuþ sise hüzün pencereler aðýrdan akan su buðusu kýrýyor öfkelerimizi içimizden kopan gidiþlere Aðýr bir hasret bizimkisi Derinlerde inleyen bir of sabret yüreðim ne çok yordular seni biliyorum......AlKýþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Alkış Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.