ESKİDEN

Bir çay molasý verdiðim.
Akþam saatlerinde düþen yapraklarýn arasýnda.
Mevsim mi?
Herkes sonbahar diyor ama,
bana kýþ.
Soðuyor kalbim galiba.
Vazmý geçiyor ne?
Anladýmý baþýna geleni bu sene!
Her sonbaharda kanaya kanaya beklerdi.
Hiç kulak asmadan söylenenlere.
Ne bilsin hançerleneceðini zavallým.
Hemde kaç yerinden kaç kere.!
Her gün bir düðüm daha atýldý gurbetten.
Her gece þiirler yazýldý yaprak yaprak.
Vijdaný olmayan birinemiydi,
’Aþk’ile bu kadar yýpranmak?
Bu gün gördüðüm her kuþa sordum.
Siz yaþarmýsýnýz sevgisiz diye.
Ve diðerlerine.
Hiç biri inkâr etmedi fýtratýný.
Öyle ya nefes almak ne diye?
Oysa ben en þiddetli depremin ardýndan,
ortada kalan bir enkaz!
Neye yarar ki bundan sonra sevsen.
Fýrtýna sonrasý bak ne kuru ayaz?
Þimdi yaralarýmý sarmaya,
yýkýlan þehrimi onarmaya baþlayacaðým yeniden.
Sen hayata sarýldýn ya hani,
istiyordum gelmeni,
ama;
eskiden.
...
T.C Nigâr Güler.

Sosyal Medyada Paylaşın: