Aç Kurtlar Panayırı
yüreðime dokunan
bir kadýna sarýlýyorum
o içindeki yarayý anlatýyordu
bense yaralarýndan öpüyordum onu
geceye sýzan keskin bir býçak
ortadan ikiye bölüyordu
düþlerimdeki o ufacýk mutluluðu
ben özlemlerimi anlatýyordum ona
o kaçak çay demliyordu
illegal düþlerime
kalbime dokunan bir ele uzanýyordu elim
sanki mavi bir buluta dokunuyordum
içinde aðýt olan
içinde sessizlik olan
içinde çýðlýk olan
biraz özlem
biraz ölmek
biraz yaþamak
ve biz olan
mavi bir buluta
adýnýn geçtiði bir þiirde
nasýlda kalbim titriyordu
nasýlda göðsümde çiçek açýyordu
çatlayan ellerime bahar geliyordu
gülüþlerim sevinçlerim birbirine karýþýyordu
geçmek bilmeyen günler
sabah olmak bilmeyen geceler
doðmak bilmeyen güneþ
gelmek bilmeyen özgürlük
susmak bilmeyen acýlar
durmak bilmeyen özlem
nasýlda þiirleþiyordu
biz gibi
sende þiirleþiyordun
yaralarýn iyileþiyordu
acýlarýn diniyordu
özlemlerin bitiyordu
gülüþlerin güneþe benziyordu
o simsiyah gözler
nasýlda ýþýldýyordu
siyah bir inci gibi
ve en olmadýk suskunluklarda
en olmadýk senlerle seviþiyordum
sen kalbimin en mahrem yerlerinden vuruyordun
benimse senli düþlerim gurbette kalýyordu
hiç var olmayan bir mutluluk gibi
zamansýz bir yaþamak gibi
zamansýz bir ah gibi
zamansýz bir ölüm gibi
nasýlda þiirleþiyorduk
sen bendeki kendine bakýyordun
bizdeki bana
bizdeki sana
bizde biz varken
dünya ne güzel bir yer oluyordu
nasýl yaþanýlýr
nasýl sevilir anlýyordu insan
öyle Sensiz kalmýþ ki kalbim
sanki kalbimin her zerresi
aç kurtlar panayýrý gibi
herkes bir parçasýný öldürme peþinde
kalbim her an ölmeden
çýk gel sevdiðim
Ýbrahim Dalkýlýç.
06.10.2020
03.15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.