O Gülümsemesi Oldu Sezgilerimin

nöbet tutan karanlýðýn iki yakasý
koca býyýklý makinist karþýladý bizi
bir þiirin içinde titreyip hatýrlatmak istedim ona
sýra sýra vagonlarýn çektiði yükü

ben güzel denizlerin mavisindeydim
aðaçlara yalanlar söyleyip yapraklarý ile alay ettiðimde
çoktan karanlýðýn ilk duraðýna gelmiþtik
dönüp veda etmiþtik yüzümüzün yansýmasýna

silkelendi yaygaracý çelik tekerlekler
satýcýlarýn kalplerinden yontup sunduklarý
rengarenk bir çiçekti yalnýzlýðým
baþýmý pencereden sarkýtýp aðlayabilirdim artýk

bir ara uyudu içimin kompartýmaný
aya görmesi için gözlerimi emanet ettim
o gülümsemesi oldu sezgilerimin
denize doðru yürüyüp ayný hislerle
ayak uçlarýmýzý öptü köpüklü dalgalar

ceketimin içinde yorgun sevgiler
her biri artýk içimde bir yer edindiler
dudaklarý sarý salkým beyaz sevgili
unutmam için seni
bana yalanlar söyledi.



Sosyal Medyada Paylaşın: