Sürgün olsam sýladan, ömrümce gurbet elde Kalsam da yine seni, yalnýz seni severdim Cemâlini mehtapta, kokunu esen yelde Bulsam da yine seni, yalnýz seni severdim...
Ýstersen her gün daya alnýma silahýný Gönlümde eritirim gözünün siyahýný Tek eþin dostun deðil, kâinatýn âhýný Alsam da yine seni, yalnýz seni severdim...
Sýrça saray verseler sensiz ancak virâne Ayyaþa çýksa adým, yuvam olsa meyhâne Dillere düþse sevdam, aþkýn ile divâne Olsam da yine seni, yalnýz seni severdim...
Titreyen naðme yürek sazýnýn tellerinde Hüzzam makamý ile söylensem dillerinde Koparýp kokladýðýn gül olsam ellerinde Solsam da yine seni, yalnýz seni severdim...
Neden gelmiyor diye taþa vursam baþýmý Hayâlinle paylaþsam zehir olan aþýmý Hasretinle yýllarca dinmeyen gözyaþýmý Silsem de yine seni, yalnýz seni severdim...
Kaderin seni bir gün benden alacaðýný Yüreðimin kederle, gamla dolacaðýný Bu sevdanýn sonunun hüsrân olacaðýný Bilsem de yine seni, yalnýz seni severdim...
Veremli aðýzlardan kan olarak kusulsam Kurbaným ol desen de, kör býçakla kesilsem Boynumda yaðlý ilmek, besmelesiz asýlsam Ölsem de yine seni, yalnýz seni severdim...
Sensin canda ilk nefes, sensin dudakta son söz Öyle yakmýþ ki aþkýn, yakmaz cehennemde köz Sadece bir kez deðil, yalan dünyaya bin kez Gelsem de yine seni, yalnýz seni severdim... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir GÜVEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.