SESSİZLİĞİN GÜRÜLTÜSÜ

Sessiziliðin gürültüsüyle uyandým bu sabah
Taþ duvarlý ankara’ma ekim rüzgarý esiyor ýlýk ýlýk,
Sarý yapraklarla bezenmiþ sokak mistik küf kokusuyla sarýyor,
Sonra sen geliyorsun ya aklýma ,
Kayboluyorum kendim de,
Ciðerlerime daha çok çekiyorum sigaramý sen diye.,
Yokluðun diyorum ya hani yokluðun.....
DAÐILIYORUM
Kalbim pes etme dedim,
Boþluða bakan kaçamak gizemli bakýþlarým
Naralar atýyor belki içimde kaynayan volkan
Susuþlarým
Konuþamam
Lal olurum her kelamda
Bir ezgi söyler dudaklarým mýrýltýlarla
Ciðerime iþler her bir notasý
Unutmak isterim ama unutamam
Hayatta en acý veren þey
Baþkasýyla olduðunu bile bile hala sevmeye devam etmektir
Evet
Kalabalýðýn içinde bile fark edilmeyen bir yalnýzlýðým var
Üþüdüðümde camý kapatmak kadar kolay olsaydý keþke,
Sevilmediðimi anladýðýmda yüreðimi kapatmak
Sensizliðin düþüncesi bile öyle acý ki, kahrediyor.
Alev alev yanýyor yüreðim,
Sonra birden soðuyor, korkuyla karýþýk endiþe doðuyor susuyorum.
Kabuðuma çekiliyorum.
VE biliyormusun ki
’’Hiç bir þey acýtmaz, hiç bir þey yýpratmazmýþ insanýn canýný,
Sessizliðin sesininin gürültüsünü duyduðun ânâ kadar.
Aleyna ýrmak yavaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: