Ne Akif’i bilirim ne Nazým’ý arkadaþ... Necip dersen bana da, kimseye olmaz sýrdaþ. Han Duvarý çökünce, yol kapanýr bu çýðda. Tekerleðim dönmüyor, kayýyor malum çaðda. Eþinip yýrtýnýyor, çamur çökek bu yollar. Dadaoðlu seslenir, bu yiðidi kim kollar. Kollayan öte gitsin; baþým dik baðrým açýk.. Küfretmem lakin, bildin, Adem Havva’dan balçýk Kimi Maymundan gelmiþ, umurumda deðil ki. Ýster Tanrýyla Þeytan, kör dövüþte eðil ki… Yok arkadaþ kulesi, fil diþi; fil dükkanda. Kýrýlmýþ tabak çanak, bardaklar hafakanda.
“Eyvah eyvah Sakaryam” fabrikatör zehrini Kusmuþ sana kirletmiþ, Nil ve Tuna nehrini Fýrat Dicle diyorsan, kadim çile çekiyor. Bitmiyor bu toprakta, cahil Nemrut ekiyor. Üç beþ lord dük düþeþmiþ, beymiþ paþa sultanmýþ... Tüm dünyada garibe zincir vuran þeytanmýþ. Ta çok eski çaðlardan tutturmuþlar bir Allah, Her taraf Allah kaynar, görene vallah billah! Kulluk kimine devlet, kimine de zillettir. Çözülmeyen hakikat; zihin yakan illettir. Doðru söyle; bilinmez, gerçekler bilinmiyor. Beylik laflar etmeyin arasan bulunmuyor.
“Celladýna aþýkmýþ” diyordu ya üstadlar; “Ýster ezan ister çan dinlet” kýrýk kanatlar. Ben haram yemedim, helali bile süzerim. Aynalar kaþ mý çatar, ben sýr ardý gezerim. Gezemezsin ki… Hayda… Ne iþin var bu çayda, Balýklar telef olmuþ, çayda deðil uzayda. Yazma diyor ehiller, kýr dizini otur da; Sen eskiler gibisin. çare ara yatýrda. Hatunum diyor yazma, al oku dua et de Ýþler yoluna girsin, düzelsin memlekette. Off diyorum off daðlar… Yýkýlmýyor ey Tanrý’m. Bilirim sanki varsýn, uyur musun Allah’ým!
Deðerli can cananlar kaldýrýmdan kayanlar... Gökte gezen turistler, yere inen beyanlar; Sen uyu ben kestirem, sen kestir ben uyuyam.. Arada bir ses verme, ben ses vermez kuyuyam. Biri gelir günde der; okunur saðýr mýsýn. Gitsin söyleyiversin, beleþe baðýrmasýn. La havle Çav Bella’da üçün üçüncüsü kim? Dindar da ölür elbet. bilmez gider nitekim. Dinsizi din ararken, kýyamet bir kopsa ah! Kesilse tüm nefesler, kimse çekmese ah-vah…
Çýkmaz mý lambasýndan Alâeddin’in Cin’i? Prenses kurbaðada bulursa prensini; Uçarsa süpürgesi cadýnýn büyücünün; Kýzýlderili þaman der, bak kutsal tüycünün Tüyü anten gibidir göklerden haber eder: Biri böyle gidemez, biri der elbet kader! Bir cisim yaklaþsýn mý, gök ehli; AnunNaki. Hafýz dur, kurban olam, vur boynuma, kim baki? Ey þaþkýn biçare, de; ben saf yoldan gideyim. Ey Dünyevi zihnine gönlüne ne edeyim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yinsani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.