SAYDIK.

Çalýþtýk hepimiz dal olmak için.
Çiçekten çiçeðe konduk be usta.
Nerde kaldý senin yüce sevgin.
Düþtük çöllere yandýk be usta.


Görür gözlerim akan nehir i
Kadehe koydular ölüm zehri.
Bitmez hiç sömürünün kibir i.
Kötüleri insan saydýk be usta.


Yaþarken biz hayaller kurduk.
Günleri aylara ekledik durduk.
Ettik kötülükleri belalarý bulduk.
Gönül’e hüzünle düþtük be usta.


Fehmi.
Kalmadý sevgi yürekte sermaye.
Aðalar izin vermez bize gülmeye.
Kalmadý mecal göz yaþý silmeye.
Düþmanlarla dost olduk be usta.


Sosyal Medyada Paylaşın: