KİMSE YOK

dýþarý çýkmamýþým kaç gündür
gözlerim deðmemiþ insanlarýn gözlerine
bir ses bile duymamýþým insanlarýn varlýðýna dair
kimse kalmadýmý benden baþka

kuþlar cývýldýyor aðaç dallarýnda
kargalar güvercinleri kovalýyor
baykuþlar ötüyor o kardan da beyaz baykuþlar
kimse yok kuþlar ve benden baþka

göðe uzanmýþ dallar
kavga ediyorlar çatýmla
yumruk yumruða giriþiyorlar birbirlerine
kimse yok aðaç ve benden baþka

dýþarda ölüm kolgeziyor
dur diyen biri bile yok
soðuktan ellerim buz kesiyor
kimse yok buz ve benden baþka

bir ateþ yakýyorum
ýsýnmak istiyor bedenim
çözülmüyor buzlarým
kimse yok ateþ ve benden baþka

rafdan bir kitap alýyorum
üzeri tozlanmýþ bembeyaz kapaðý
yaþlanmýþ aðarmýþ yapraklarý
kimse yok kitap ve benden baþka

bir þiir okuyorum eski bir þiir
dizeleri aþmýþ kelimeler
yapraðýn kenarýndan taþacakken sözler tutuyorum
kimse yok þiir ve benden baþka

ýslatýyor yaðmur damlalarý saçýmý
rüzgar sarsýyor uyandýrmak istercesine beni
bulutlar sürtüþüyor kavga etmeye hazýrlanýrcasýna
kimse yok bulut ve benden baþka

ýssýz bir yer burasý
gözlerim alýþýyor kimseyi görmemeye
insan nedir unutmuþum artýk
kimse yok ben de


Sosyal Medyada Paylaşın: