çocuktum

//
.
.
.

çocuktum
ta ki içimdeki çocuk vuruluna kadar..

uçurtmasý olmayan bir iptim kendimce
karýþtým önce aklýma sonra saklýma

mülteci kimliðim
bir ölüm bile etmese de
bir ömre sýðacak kadar hiçliðimin izini sürdüm

suskunluðuma sus,
dað bakýþlý gururuma da nicedir pus oldum

neyleyim
ben böyleyim

maviyi öðrettiðim tüm kuþlar zamanla dost olsa da bana
z/amansýzdý göðsümden göç ediþleri

çocuktum
karamelli süt kokardý aðzým çok ça
kaðýttan kayýklar yüzdürürdüm
o dalgalý okyanus kokan saçlarýmda

ta ki gökkuþaðým
yorgun bir fahiþenin köþesi kýrýk aynasýnda solana kadar

izbe caddelerimin tavanýnda asýlý çocukluðum

küf kokan nefesime dur diyemedim
olmadý
ki
artýk güneþte yaðmýyor kirpiklerime

neyleyim
ben böyleyim.

beni arasanýz
bu kalabalýðýnda sessiz
týp ki benim gibi kimsesiz caddelerimin tavanýna bakýn
göreceksiniz
orada asýlý çocukluðumu


.
.
.
//


ilhanaþýcýaðustosikibinonbeþ

Sosyal Medyada Paylaşın: