Alaca karanlýðý hiç sevmem. Ya zifiri karanlýk olmalý ya aydýnlýk her yer Acýyý tadýnca insan en derinden tatmalýki Acýlar dinince mutluluðu her bir zerresinde hissetsin Öyle yaþamalý ki insan, gülünce gökyüzü aydýnlansýn Öyle aðlamalýki, hava bozmalý birden da Yaðmur eþlik etmeli göz yaþlarýna Öyle sevmeliki insan, Tanrý kýskanmalý sonra Tanrý kýskanýnca sevdiðini alýr birden O yüzden ayrýlýklar Çünkü ihanettir sevmek aslýnda Öyle bir ihanetki, önce kendine bu ihanet Sonra tüm sevdiklerine Sevdiklerine verdiðin bütün muhabbeti söküp Bir serapa feda etmektir Sevmek aslen ihanettir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin Gazi GÖKTEPE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.