dudaðýmýn kenarýna bir yarým öpücük kondurmuþtunuz giderken berduþ akþamlarýn efkarýna ve yutkun demiþtiniz sessizce isimsiz bir delinin kehaneti olan ayrýlýðýmýzý...
bir çingene falýnda tökezleyen tebessüm telvesini býrakýrken sahte mutluluklar fincanýna düþen bir hayatýn trajedisini yazýyordunuz ellerinizle ve þehir martýlara aðlýyordu ...
arnavut kaldýrýmlardan fýþkýran bir yoncanýn çocuk sevincinde doðum sancýsý çeken yaðmur seviþirken gözlerinizle yok sayýyordunuz beþinci mevsimde yýrtýlan yürekleri...
oysa ne kadar uysaldý ve kaç bin yýllýk sevdasý tütüyordu yýldýz sesinde ve perçemlerindeki son tuzlu sýzý da düþük yapmaktaydý þehrin...
biliyormusunuz çokta uzakta deðildi hani köþe baþýnda gözleri su içinde çýrpýnan bir eþkýya depremdi sadece aþk göremediniz... Sosyal Medyada Paylaşın:
murat şahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.