Tut ki Ansýzýn köþe baþýndan çýkýveriyorum Gözlerim çakmak çakmak Sevdiðin renk üzerimde Sen de pek Jantisin hani Aralýk duran ellerimi tutuyorsun Ýþte o vakit yükselen nabzým Tüm saniselik zaman dilimini durduruyor Bak görüyormusun sevdiðim güneþ bizim için doðuyor Kuþlar muhteþem ezgilerini bize söylüyor Çiçekler kokularýný salýyor etrafýmýza Üþümeyelim diye gece üzerimizi örtüyor Tüm kainat divane, cümbüþe bürünmüþ
Ve sen fýsýldýyorsun kulaklarýma Çok özledim caným diyorsun Özlemenin meziyetini kavramýþtým da Ya caným Canýn olacak kadar can olabilmiþmiydim canýna Ekmek,su,hava gibi nimetten miydim ?! Mihriba yönün bana mýydý ?! Sen yine de tut ellerimden Seni çok özledim caným de Tut ki Eþiklerde nazlý nazlý bekleyen rüzgar Seni bana getirsin.... Sosyal Medyada Paylaşın:
Sroxe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.