þemsiyeli bir havada yürüyelim,
þemsiye dediysem gözlerin,
dünyanýn en garip kaderi bende,
hep kederde, hep kederde.
yan yana yürüsek, sen ve ben,
aðzým kamaþýyor yeþil hurmadan,
nasýl da bulurum kendimi, sende kaybolmadan,
çýkarsan çantandan þemsiyeyi, ýslanmadan.
hadi! ver kararýný göz kararý,
kurutsalar son kalan mürekkebi iklimsiz,
altýnda ve ardýnda kaldýðýmýz kapýlar kilitsiz,
çatal ses, eðik çizgi oluþturuyor zamaný.
ýslandým iþte þemsiyeden,
hava güneþ ailesi siyah torbada,
kader, bir yüzüðün parmakta býraktýðý iz,
gel, daðýlýyorum topladýkça kendimi avazda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.