KÖŞEDE Kİ ADAM

Köþede oturmuþ bir adam.
Nereye baksa düþüncesinde,
Var bir dram.
Seni düþünüyor belli.
Düþüncesin de ki sensin,
Elbette ki, deli…

Köþede oturmuþ bir adam.
Bahanelerini býrakýyor bir kenara.
Söyleniyor saða sola.
Aþký için baþlýyor söylenmeye.
Fikrinde ki kiþiye soruyor hemen.
Ýsminden geliyor aklýna serüven.

Köþede oturmuþ bir adam.
Biriktirmiþ içinde ki çeliþkileri,
Yutkunuyor ardý ardýna söylenenleri.
Kapatýyor kendini ve amel defterlerini.
O vakit kalmýyor aklýnda, daðýtýyor tek tek, etrafýna.

Köþede oturmuþ bir adam.
Býrakýyor aklýndakilerini bir kenara.
Söylüyor oradan kendine bir çay.
Gelene hoþ geldin, gidene bay bay.
Kulaðýna fýsýldayanlara, diyor ki hay hay.

Köþede oturmuþ bir adam.
Kalkýyor vakitlice yerinden.
Söylüyor kendine bir türkü yemenden.
Mýrýldanýyor þarkýsýný hemen,
Teþekkür ediyor herkese, emeði geçenden.( DeN!Z )

Sosyal Medyada Paylaşın: