ölüm bahþediyor aydýnlýklar gecenin gizinde çoðalýrken birkaç söz yüreðimden yüreðine çarpýyor sakinliðin hiç olmadýðý kadar kendini yeniliyor karanlýklar bugün, bu gece aklým darmadaðýn
ben yazmýyorum ellerime ruhumu kaplayan yalnýzlýðý döküyorlar içinde kaldýðým dünyanýn zifiri rengiyle
bugün sað baþtan kimsesizim kalabalýklardan sýyrýlmýþken aklým farklý gözlere farklý sözlere tamah edemem sessizliðin ta kendisiyim bu gece
sahi ya en son ne zaman uðramýþtým buralara hangi keder hangi sýzý getirdi öylesine doðal akýp giderken zaman ben neden bu denli þekilde normalim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ç aylak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.