Sende şimdilerde yoğunsun!

Gitmek… Bazen dilemek evet…
Hissettiklerimizden el etek çekmek

Bazen ne kadar kolay gelir düþlerimize
Hülyasýz düþüncelerin ikliminde
Kendi sessizliðimizin serzeniþleriyle…

Merak etme kimseler sesini duymayacak,
Seni kalbinin dýþýnda hýçkýrýklara boðmayacak…
Kalmasýn yaþanmamýþ, hal ekseninde bir haykýrýþ,
Neticesinde ruhunun iz sürdüðü ötelerin þevkiyle…

Kalbi daralmalar, ruhi yanýlmalar,
Vehimlerin yozluðundan kaçýþlar ancak seninle…
Ne yýldýz ve ne de ay sadece kendi seyrinde hilkatiyle…
Sen, kimliðin örtüþtüðü edebin rüknüyle muhabbet eyle…

Yalnýzca sen halinde yaþýyorsun sanma,
Yalnýzlýðýn sokaklarýnda adýmlarýn þevksiz nazarýyla,
Dilek ve beklentiler kalbe geçit vermezse,
Tefekkür eyle, hikmetiyle kanaati ziyaret eyle…

Maden ki naif kalbinin kýrýklarýyla hüzünlüsün,
Sen gönül verdiðinle bu kadar fakir muhabbetli misin?
Oysa sen zenginliðinle þefkatin adresisin,
Sen cihanýn öznesi, aþkýn payesi, hamiyetin kalesisin…



Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: