Saat Siyah

.......................... ’ Aðýz dolusu fýrlatýlmýþ sözcüklerden
Kulaðýmýza çarpanlarla besleniyoruz.. ’.....................

Denize akýyor yorgun sözcükler
Cümle cümle yeniden yazýlmalý kovulduðumuz hayat
Ben toza bulanmýþ sesimle susuyorum
Az ötedeki saatte, bir sonraki saatte
Hiçbir þey söylememek için konuþuyorum

Külümsü bir yaðmur yaðýyor saat mavi
Kabuk kabuk karanlýk
Çýplak bir dala konuyorum ay ýþýðýnda
Kupkuru kumlara bulanmýþ bir gaga
Usulca uykuma vurduðunda
Mercan bir kolyenin kýrmýzýsýný
katýyorum çok eski bir günbatýmýna

Bir iskeletin üzerine geçirilmiþ bu tene
’ geçmiþim ’deyip – üstelik küfredip –
Korkularýmý eþit daðýtýp ýþýða ve karanlýða
Tozlarý süpüren gölgeme sarýlýp gidiyorum

Kulaðýmý dayayýp dinlemekle yetiniyorum hayatý
Teker teker çevirip cesetleri çocukluðunu arayan
SÝZ .. bu kentin öldürülmüþ kadýnlarý
Çizgi çizgi harf harf daðýlan bir i mge gibi
Sizin yüzünüzde akýyor benim gözyaþým
O kadar yakýnýz ki

Yorgun eskimiþ sesimizde
Çok eski bir acý
Kendi dilini arýyor sanki..

Saat siyah ....
Sosyal Medyada Paylaşın: