Aşk Vuslata Kadarmış..

Bir yerde okudum bayým...
Aþk vuslata kadarmýþ,
Yani insan kavuþunca;
Sevdiðini, sevildiðini
Onun senin diðer yarýn olduðunu
Ona þarkýlar, þiirler yazdýðýný.
Beyitler düzdüðünü
Her mevsimde ondan bir þeyler bulduðunu
Unutuyormuþ.
Artýk onlarýn hiç bir kýymet-i harbiyesi kalmýyormuþ...
Yazýk oluyormuþ kýsaca.
Sen onu anlatýrken daða,
Taþa uçan kuþa,
Þiirlerini asarken
Daðdaki herhangi bir aðacýn dalýna,
Seviyormuþsun ama,
O aniden çýkýnca karþýna,
Kavuþunca ona,
Dokununca yüzüne gözüne,
Öðrenince onu iyice
Huyundan, suyundan içince,
Ýþin içine baþkalarý da girince,
Heder olurmuþ bu sevgiye.
Ben bunca yýllýk sevgimin,
Bunca yazdýðým þiirimin
Heder olmasýna
Nasýl izin veririm?
Unutursam seni,
Unutursam ellerini,
Yüzünü, gözlerini
Yani beni benden geçiren
Þiir yazdýran tüm özelliklerini
Unutursam hepsini
Nazlý’ya, Yorgo’ya
Çoban Yýldýzýna,
Stavro ve Angelopoulos’a
Ne derim ki?
Onlar seni unuttuðumu duyarsa
Yüzüme tükürmez mi?
Tükürürler elbette bayým.
Çünkü onlara
Çokça seni anlattým,
Çünkü sen oldun yýldýzsýz
Gecelerime ayým, yýldýzým.
Sen oldun sol yanýmda ki
Ýnce sýzým.
Sen oldun ilkbaharda yeþil çimlerde gezinip,
Serin sulara atladýðým yazým,
Ya da sen oldun her kiraz aðacýna
Senle ilgili þiirler astýðým.
Sen oldun her gece huzurla sarýldýðým,
Sen oldun o pamuk yastýðým.
Sen oldun en zor anýmda sana
Senin gibi, dað gibi bir adama yaslandýðým.
Sen oldun kendimi
Bana bakarken gözünde biten,
O nefret, öfke aðaçlarýna
Son dileðimi gerçekleþtiremeden astýðým...
Sen oldun
Sen oldun
Ama biz olamadýk.
O yüzden
Sen, sen oldun,
Sen, bana çare oldun
Sen, hep uzaktaydýn.
Sen, oldun
Ben... öldüm...
Sosyal Medyada Paylaşın: