Nefesi kesilip, kalýnca cansýz
Gönlümü yollara vurmayý sevdim
Hep uzaða bakýp ve hep imkansýz
Zor olan hayaller kurmayý sevdim
Yol benzemiþ koptu kopacak ipe
Bir tepeyi aþtým, yeni bir tepe
Ýnsanoðlu yönelmiþken hep, hep’e
Hiçliðin içinde durmayý sevdim
Bakan görmez bazen, gören bakmazmýþ
Ýbrahim olaný ateþ yakmazmýþ
Yollar pusuyumuþ, yollar çýkmazmýþ
Býlmem hiç dönmeyi, varmayý sevdim
Bir Ulu hep gözler, gözletir beni
Özlerse bir kulu, özletir beni
Her yara, kimdeyse sýzlatýr beni
Kanayan yarayý sarmayý sevdim
Yeter yok, aðzýna kadar basýlý
Fikirler askýda durur asýlý
Niyeleri buldum niçin, nasýlý
Düþünüp, aklýmý yormayý sevdim
Haksýzlýk var ise susmak zulümdü
Susarak yaþamak zaten ölümdü
Geldik, insan kalmak baþka bölümdü
Söylemeyi sevdim, sormayý sevdim
uytun ....