Bak akbaba bekler durur bir bebeðin ölmesini Açlýktan ölecek bebek neredesin ey insanlýk Tanrý’da mý istemiyor yoksullarýn gülmesini Yeter ölmesin kelebek neredesin ey insanlýk
Kaderleri açlýk mýdýr kara derili insanýn Sinekler konmuþ yüzüne bakýnca yanmaz mý canýn Ýstila oldu Afrika, sanki orasý vatanýn Sende patlýyorken göbek neredesin ey insanlýk
Çaldýn götürdün kasana toprak da ki zenginliði Sakýn baþ eðmiþ sanmayýn onlardaki dinginliði Hiç kimseler anlamýyor yüzlerdeki bezginliði Aðlarý örmüþ örümcek neredesin ey insanlýk
Bir deri bir kemik kalmýþ ana emzirir bebeði Gücü yok ki kovalasýn kanýný emen sineði Coþari der ona býrak yaþamdaki seçeneði Ýzin verin açsýn çiçek neredesin ey insanlýk
18.07.2008/Samsun Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.