Sen
yýllanmýþ duygularýmýn ifadesiydin sen
seninle küllerimden yeniden doðdum
kaybolan kendimi sende buldum
ama sende kendimi kaybettiðimdin sen...
hayata açýlan kapýmdýn sen
kalbimin farklý çarpmasýna nedendin sen
seninle anlam kazanmýþtý her þey
yüzüm gülüyordu
güneþ baþka doðup, baþka batýyordu
çiçekler bile bambaþka kokuyordu
ilk defa birine þiir(ler) yazdým
sana yazdým
deniz mavisi gözlerine baka baka yazdým…
piþmanlýklarýmýn umuda dönüþüydün sen
o kadar çok þey(ler) geldi, geçti ki baþýmdan
kaç kez düþtüm, kaç kez kalktým
kaç kez hayallerim yýkýldý
aþýk olup, sevdiðim oldu
ama kimseye senin gibi aþýk olmadým
kimseyi senin gibi sevmedim…
usul usul sevdim seni
senden habersiz sevdim seni
yüreðime basa basa sevdim seni
delice sevdim seni
kendimden bile çok sevdim seni
‘öl’ desen, uðruna seve seve ölecek kadar çok sevdim seni…
#CengizKORKMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.