Çocukluk bisikletim Toz pembe bir hayaldi Hayalimdeki bisikletin Rengiyse mavi...
Bisiklete binerdim Sürerdim düþlerimde Uyanýr inerdim ardýndan Küserdim düþlerime Ne çok istiyordum bir bisikletim olsun Lakin olamazdý Ýmkansýzdý biliyordum Yine de… Çocukken bir ukteydi bende Büyüyünce ilerde Kocaman bir bisikletim olacaktý Söz vermiþtim kendime Aklým ise mavi de...
Büyüdüm artýk Hayalim gerçek oldu Boy boy bisikletler alabiliyordum Renk renkti hatta Benim rengim umuttu Özlemle aldýðým Mavi bisikletim de oldu
Lakin çocukluðumu Mavi bisiklet isteyen çocuðu Artýk bulamýyordum Çünkü yoktu...
Bu yüzden midir ? Nedendir bilmiyorum Bisiklete binmekten Bir de … Mavi renkten Artýk nefret ediyorum
Tekin Çakýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asit__ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.