EYLÜL UZAKLAŞIR BENDEN..

Eylül hüznü bulaþtý yüreðime yine
Cuma’nýn ruhuna dolandý
Alýp gitti iblis bed bereketi vatanýmdan
Kan sýçradý Türk’ün can evine
Tükenmeyen gaflet içinde
Vatanýmýz uðruna vurdular bizi...

Þehidimin evini gördüm dün
Perperiþan; beddualar savurdum
Afilli saraylarda keyif çatanlara
Ana yüreði yanmaya görsün
Sönmüyor ateþ yanan baðýrda
Kahrolup sürgün ettim kendimi
Þehadete ermiþ yüreklim
Bozkurt Mehmet’imin otaðýndan...

Öbür yanda sevdam dertler içinde yanar
Özlemini giderir lavantasýný öperken
Gözyaþlarý akar Fýrat’a, Dicle’ye
Hazan yüklü yýllarýna yürek aðlar
Yorgunluðuna teslim olmuþ þu hali
Kanatýr yüreðimi, gönlümde figan...

’’Çýk gel!’’ diyemedim, dilim kilitlendi
Ferasetim yýkýk, daðlarýmda kar
Enkaza dönmüþüm bitmeyen yalnýzlýkta
Dört mevsim kaderim bahar olsun
Dedimse de; kýþlar tükenmedi sinemde
Yýllara býraktý gelmeyen vuslatý
Küskün bir Eylül daha uzaklaþýr benden...

Zafer Direniþ
...

18 Eylül 2020 Cuma

Karabulut

Çardak Altý Þiirlerim

Sosyal Medyada Paylaşın: