Gecenin Sesi
Sesler, baþka bir âlemdir aslýnda,
Sessizliðin bile bir sesi var.
Gecenin kendine göre pesleri,
Gündüzün yer yer tiz notasý var.
Dalgalarýn nefesine karýþýr,
Rüzgârýn hu diye sesleniþi.
Derken aðaçlarýn nâmesi duyulur,
Yapraklarýn tatlý melodisi.
Sesler, neler anlatýr bizlere,
Ya hiç ses duymayanlar...
Koca dünyayý sessiz düþünmek,
Düþüncesi bile zor geliyor insana.
Seslerle þenleniyor bu koca âlem,
Yaðmur bile sesiyle güzel.
Nasýl bir nimet ki bu ses,
Hemde bu nimete eriþebilmek.
Ülfet olsa da elimizde nimetler,
Bazen zýddýyla bakabilmek lâzým.
O zaman bir nebze anlarýz belki,
Bize emanet edilen bunca nimeti.
Emanetler elinden, çýkmadan gel,
Son piþmanlýk,fayda etmiyor gel.
Düþünüp hakikati bulmak varken,
Bunca zahmete deðmiyor,gel!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.