Göç

Son kýrlangýç da uçtu
Hýzla kanat çarparak
Elveda deyip geçti
Gökte iz býrakarak

Mevsim güz, göç zamaný
Göçmen kuþlar hep gitti
Çattý ayrýlýk aný
Vuslat burada bitti

Güneþ, topraktan uzak
Gül, yapraðýndan ayrý
Buðdaysýz kaldý baþak
Hüzün zamaný, gayrý

Önüne kattý rüzgâr
Savrulduk dört bir yana
Düþ’de kaldý ilkbahar
Canlar düþtü figâna

Her ayrýlýk gözde yaþ
Gönülde iz býrakýr
Yüreklerde bir telaþ
Buruk bir haz býrakýr

Ýbrahim Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: