MAVİ EVİMİZ..

Çok özlemiþtim, orada
Mavi evimiz.
Ýþte gidiyorum ben
Aylar sonra yine
Ýçimde bir sevinçle.

Gözlerimin önünde dizildi yine
Hatýralar, hayaller, eski günler.
Geçtiðim sokaðýmýzda yine
Dizildi tek tek çocukluðum
Sevdiklerim, komþularým
Ýþte hepsi bana selam verdiler.

Çalýyorum kapýyý içimdeki heyecanla
Bir ses ; duymak istediðim iþte
’’ Kim o ’’ diyor annem...
Giriyorum bahçeye...
Özlem dolu gözlerle
Burnuma çekiyorum evimin kokusunu
Acaba bulabilirmiyim o eski
Günlerden kalan sýcaklýðýný hatýralarýn.

Sarýlýp çýkmýþ, bahçede asma
Evin terasýna,üzerinde sarkan
Salkým salkým üzümler
Bazen de bir yaprak uçuþup
Gelip düþüyor yerlere,saçlarýma...
Havayý kokluyorum neler var
Bu kokuda ; babam var, kardeþlerim
Sevdiklerimle dolu bu ev.

Tek tek geziyorum odalarý
Duvarda, gelmiþ geçmiþ iþte
En güzel sevdiðim resimler.
Sanki onlar þu an hepsi
Benimle konuþup duruyor
Seslerini duyuyorum
Ah içimde kanayan bir
Acý var susturamadýðým
Aðlamak istiyorum þimdi
Taþ basamaklarýna kapanýp
Hatýralarla dolu bu evimin.

Bir an mutfaðýna dalýyor gözlerim
Annemin eli deðmiþ iþte her þeyin
Rafýnda dizili renkli reçellerin
Ocaðýnda kaynayan çayýn
Burnuma geliyor gül kokusu.
Babam sesleniyor sanýyorum :
’Kýzým bir çay doldur bana. ’
Duvardaki resmine bakarken
Duyuyorum hep sesini...

Ýþte bitiyor artýk bu gerçek
Hem de hatýralarda gezdiðim an
Gitme vakti geliyor, ayrýlacaðým ordan
Biraz da üzüm alýp, çýkýyorum yola ben
Ýþte bana, dünyalara deðen
Evimin kokusu, annem ve hatýralarým.
Dönüyorum gözümde yaþlarý silerken
Baþka bir dünyaya doðru ben.

Aygün Deniz 15.09.2020.

Sosyal Medyada Paylaşın: