Ayrılık (2)

Durduk akasya aðaçlarýnýn sýralandýðý cadde üzerinde...
Gelip geçenlerin bizi görmediði bir zaman diliminde....
Sessizce vedalaþtýk.
Ben, bir anda kýrlangýçlarýn mayýs þarkýsýna eþlik ederken
o, yaprak yaprak dökülüyordu caddeye.
Aðlamadýk, sarýlmadýk, ellerimiz arkamýzda
ayný þehrin ayrý hanelerine yol aldýk.
Benim gözlerimde kýrlangýçlarýn dansý,
onun akasya dallarýnda intiharlarý vardý.

Korkuyorduk, belliydi adýmlarýmýzdan .
Yürümek hele de bildiðimiz, kaldýrýmlarýna izi çýkmýþken ayaklarýmýzýn, caddelerde zordu.
Her an bir hatýranýn üzerine basabilir,
kendimizi en kötü yerimizden vurabilirdik.
Yürümek, her adýmda birbirimizden deðildi uzaklaþmak
kendimizden önce bedenimizden, ruhumuzdan uzaklaþmaktý.

Ben mayýsta kýrlangýç þiirleri yazarken
O kentin akasyalarýnda gözyaþlarýný kurutuyordu
Ve þehir mayýsýn en güzel saatinde
Nice acýlardan, ölümlerden, doðumlardan, düðünlerden,
ayrýlýklardan birini daha yutuyordu hanelerinde.

Ben kýrlangýçlara dalýp dalýp giderken
O mayýs akþamý akasyalar altýnda
Bildiði tüm yazgýlarý karalýyordu
Bir ayrýlýk, mayýs ortasýnda ancak böyle olurdu.
Mehmet Özca Y
#edebiyatcicash
Sosyal Medyada Paylaşın: