İSTANBUL'UM (701.)

Doðduðum þehri özledim çok yýllar oldu görmeyeli
Ben sende var olup sende doðmuþum
Havan suyun topraðýn la yoðrulmuþum
Burasýda güzel lakin
Ben sana meftun ben sana vurulmuþum
Ýstanbul um
Seni çok özledim nasýlda seviyormuþum bilmiyordum
Ayrý kalmadan önce
Mehtaplý gecelerin sessizliðinde
Ýnerdim sahile denizi seyretmeye
Ay ýþýðý vurur cam gibi olurdu
Yakamozlar oluþurdu suyun yüzünde
Baþkaydý o duruþun asil
Ýstanbul um
Daðarýný taþlarýný kýrlarda ki papatyalarýný özledim
Yaðmur yaðdýðý zaman toprakla bütünleþtiðinde
Deðiþik bir haz verirdi topraðýn kokusu
Derin derin çekerdim ciðerlerime
Güneþ bir baþka doðar bir baþka batardý sende
Sen bir baþkasýn benim gözümde
Ýstanbul um
Kýrmýzý gelinciklerin narin narin salýnýrdý çimlerin üzerinde
Nasýlda yakýþýrdý yeþilin rengine
Çayýrlarýndan papatyalar toplar taç yapardým baþýma
Akþam kýzýllýðýnda batan güneþe bakýp
Þair ruhum tutardý þiirler yazardým üstüne o sendin
Ýstanbul um
Sabahlarý iþe giderken vapur iskelesinde
Sýra sýra simitler dizilmiþ simit tablalarýna
Simitler alýrdým baþkaydý o simitlerin tadý
Sabahýn buðulu ayaz havasýnda
Sýcak simit ve sýcak çay içini ýsýtýrdý insanýn
Ýstanbul um
Her yanýn tarih kokuyor buram buram saymakla bitmez
Osmanlýlar padiþahlar yurdu
Ben senin tarihi Beykoz unda doðmuþum
Sende geçti benim gençliðim çocukluðum
Sen bir tanesin benim hasret kaldýðým sýlam
Ayrýyým senden ama yüreðimde saklý yokluðun
Ýstanbul um




Fatma Ayten Özgün




Sosyal Medyada Paylaşın: