Ey insan
Bitmez tükenmez sözler,
Konuþtukça konuþur insan.
Dolu mu konuþur,yoksa boþ mu,
Ne kadar cahildir,insan!
Kendi aklýný çýkartýr göðe,
Aklýnýn sahibini unutur insan.
Gafletin kalýnlýðý, gözde ki perde,
Hakikati görmekte zorlanýr,insan!
Kendi özünden uzaksa,insan,
Rotasýz giden gemi gibidir.
Her dalgada savrulur bir yöne,
Orada,burada,gezinir,insan!
Böyle bir insana, iþte reçete,
Sana gönderilmiþ Kur’an’ý dinle.
Dinle ki ulaþasýn sahil-i selamete,
Sonsuz yolculuðundan,bihaber insan!
En lüzumsuz þeyleri öðrenir de,
Esas ihtiyacýný,unutan insan.
Rüya bitmeden,uyanma vakti,
Uyanýþ vaktinden önce,uyan ey insan!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.