Hissettim... ama?

Özgür’üm...
Özgürlüðüm.
Þimdi senin fotoðrafýna
Hasretle bakýyorum.
Özlüyorum ama,
Benim derdim baþka...
Ben sarýldýðýmý hissettim sana.
Kafamý yasladýðýmý o içinde,
Kuþ gibi çarpan yüreðinin hapsolduðu
Göðsüne...
Kafamý yaslayýp boynundan,
O bebek kokulu boynundan
Öptüðümü sadece!
Gülüþüne daldýðýmý,
Saatlerce.
O boncuk gözlerinin
Gördüðünü beni...
Sadece.
"Aðlama" deyiþini duydum
O her kelimesinden bal damlayan
Güzelim aðzýndan.
"Aðlama Nurdan!" dedin
Sýrtýmý sývazlarken.
Ellerini tuttum,
O pamuk gibi olan elleri
Öptüm... kokladým.
Sanki çok faydalý vücuduma,
Oksijen gibi!
Sen gülüyordun bu aciz halime,
Her þeyi yaptým dedim sayende!
Güldün,
Güldün,
Güldün,
Sonra aldýn ellerimi eline.
"Nurdan ben gidiyorum" dedin "bana müsaade"
"Aþkým?" dedim öksüz mü kalacak?
Dedim ama,
O gözlerine bakýnca,
Anladým ki, beyhude!
Kapandým dizlerine,
Dedim ki; "Sevmezsen sevme!"
"Ama beni, benimle sakýn býrakma!"
Dedin ki:
"HER ÞÝÝR YAZDIÐIN ADAMI, BEN SANMA!"
Sosyal Medyada Paylaşın: