karanlýðýn tabutunu çivilemek istedikçe ben çiviyle kanatýyorlar þafaðýmý yine þýmaracaðým badem aðaçlarý gibi biliyorum tozlu yollarda iz býrakanlara hürmeten uçurumun dibindeki kimsesiz kemiklere örtüyorum kalpaðýmý
iþte ulu su diþlerindeki kemikleri temizliyor uçurumlarýn benim yaralarýmýn týmarýný kim yapacak kýrýlmýþ kelimelerimi daðýlmýþ kafatasýmý kim toplayacak dilimi anlar mý ilk resmini duvarlara çizenler bebekler doðuyor kara zindanlarda yine saraylarda rüya seyrederken kelebekler gün görmemiþ bir maðarada kendi kanýyla besleniyor ulu kurtlar
keserin iþkencesine sual olunmaz derler ama iþaret parmaðýna inince birden kolumuzu asla yen içinde unutmadýk göz yummadýk gök gürültüsüne vicdanýmýzýn aþkýmýzýn dostumuzun belki de hep bu yüzden yalnýz uyandýk
iþte gök dað þamanlarýn pirlerin erenlerin bacýlarýn yurdu insanlardan uzak Tanrýya yakýn karakýþta dövmüþ bizi görklü atalar baharlar incinmesin diye çekiç seslerinden kýnýn karanlýk olsun deyip beyaz sayfalara uðurlamýþlar bahtýn aydýn olsun diye yaz demiþler kanýnla alýn yazýný
iþte büyük vadi, bozkýr kýzýl yaban elmasý, ekþi ahlat aðacý ünü gökleri aþmýþ kara çalý ilk ýþýk görenlerden gelen emanet alýçlarýn zihnimizde yaptýðý kýrk gecelik düðün kýrk birinci günün þafaðýnda kýzýlcýk sopasý
iþte otaðýmýz göklerin üstünden köprü kurmuþ her yere en karanlýk acýlara umut olmuþ en çirkin söylencelere kýrbaç Tanrý bile utancýndan secdeye kapanmýþ kýyama kalkýnca þairler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yinsani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.