nümayiþ sözlerden yorulalý kulaklarým pek bir çýnlamaya baþladý kendinden habersiz yaþamaktansa kendini yenmeye gidenlere imreniyorum yiðen
hayat mý bizi, biz mi hayatý ýskaladýk versene oradan musikiyi ciðerlere inince oksijen bir parante atalým belki çýkar gelir aðzýmýzdan
sesine bir distorsiyon karýþmýþ zihnimizi de sündürüp uzatmýþtýk ama anlaþýlmýyor hiç bir þey her þeyi anlarmýþ gibi yapmakmýþ en büyük marifet mezarlýklarda sahtekar güller açarmýþ oysa ben göklere sahi kül gibi savrulmak istiyorum yiðen namusumuzu bozarak göndermeyi düþünmüþler bu dünyadan aman ha, uyma öncekilere pamuklarla büyümedik ki pamukla gidelim yiðen yakalým gitsin bize ait ne varsa, olmaz mý eskiden, ta eskiden ne varsa yakalým gitsin olmaz mý biz yanarak ölelim burum buram yayýlsýn en güzel kokular yüreðimizden
zavallý türemiþler mikrop gibi bölünüyorlar zihnimde soykýrýma uðratýrsam bu dünyayý ben uðratýrým yiðen ilk domino taþý devrildiðinde Tanrý bile kaçmýþtý kendinden kainatýn laðým çukurunda yakaladým onu beni de insanlaþtýrdý aniden boþluðuma gelmiþti gözlerimi açamadan dünya denen bu yere sürülmüþtüm yeri mi zaptetmiþ eski büyücü dost bildiðimiz Tanrý meðerse kara büyücünün tekiymiþ yiðen
bak iþte,gör, orada, görüyor musun göklerin ötesinden sýrýtýyor bana topla bütün bir insanlýðý Tanrýyý öldürmeye gideceðiz aniden
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yinsani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.